Geschiedenis

Hoewel velen spreken over de 5000-jarige geschiedenis van China, begint de hedendaagse geschiedenis eigenlijk pas omstreeks 221 B.C. In dat jaar roept koning Zheng zichzelf uit tot Qin Shi Huangdi – de eerste keizer. Hij standaardiseerde het Chinese schrift, de bureaucratie, de wet, de munten en gewichten. Hij breidde het Chinese imperium uit, legde een systeem van wegen aan en bouwde massieve vestingwerken en paleizen. Op zijn bevel werden alle stukken Chinese Muur tussen 214 en 204 B.C. met elkaar verbonden om zo een hechte verdediging te vormen tegen de hordes uit het Noorden. Als laatste rustplaats liet de keizer het nu zo beroemde Terracottaleger nabij Xi’an aanleggen.

Na deze periode volgen er vele dynastiën waarvan de Tang, Ming en Qing het meest tot de verbeelding spreken.  De Verboden Stad in Beijing was de plaats van waaruit de Ming en Qing keizers hun rijk bestuurden.

In de loop van de 19de eeuw was de laatste dynastie ernstig verzwakt en grote delen van China werden door buitenlandse mogendheden zoals Rusland, Duitsland, Frankrijk, Engeland en Japan bezet.

In reactie hierop groeit het nationalisme onder intellectuele Chinezen. Wanneer Sun Yatsen tot hun leider wordt verkozen leidt dat in 1911 tot een revolutie en wordt de republiek China uitgeroepen. Helaas werd dit geen succes en tijdens de Eerste Wereldoorlog was China in chaos tot Tsjiang Kai-Sjek vanaf 1925 de eenheid langzaamaan herstelde. Doordat de Kuo Min Tang van Tsjiang en de communisten van Mao Tse Dong niet konden samenwerken duurde het tot 1949 voordat China wederom onder centraal gezag stond: Mao Tse Dong kwam als winnaar uit de strijd, Tsjiang Kai-Sjek vluchtte naar Taiwan.